Δευτέρα 30 Ιουνίου 2008

Κατερίνα

Κουράστηκα ν΄ απαριθμώ ματαιώσεις και απώλειες
καλοκαίρια στοιχισμένα σε μονοπάτια αβοτάνιστα απ΄ τον πόνο
σημαδεύω τις διαδρομές μου στ΄ ακρόβραχα
με κομμάτια του κορμιού μου που τεμαχίζουνε λεπίδες
αναγνωρίζω στο βαλς των ευκαλύπτων σταυροφιλήματα χωρισμών
ασυνόδευτος ξαναπατάω στα χνάρια που βαλσάμωσε το λιοπύρι στη σκόνη
δυο δρασκελιές απ΄ τη θάλασσα...
κάνω τ΄ όνομά σου κραυγή να καβαλήσει τα κύματα
στήνω προσκύνημα με κειμήλια απο μακρινές Δευτέρες:
...ένα βιβλίο με παρακλήσεις κεντημένες στα περιθώρια,
...ένα μολύβι που το βάφτισες "Κατερίνα",
...μια ανθοδέσμη,
...και λίγα φτωχά σημειώματα...


Δεν υπάρχουν σχόλια: